چی کار کنیم بچه مون خلاق بار بیاد؟
تاریخ انتشار: ۱۸ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۵۹۴۳۳
محیط ساده ابزارهایی برای بازی پرورش تخیل طبیعت را به آپارتمان بیاوریم
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از همشهری، حضور کودک در محیط خانه همراه با الزامات خاص دوران کودکی است؛ محیطی که کودک بتواند در آن به راحتی و بدون ایجاد خطر جستوخیز کرده و بازی کند. آنطور که حجتالاسلام احمدرضا اعلایی، کارشناس مباحث تربیتی در حوزه کودک و نوجوان میگوید محیطی که بچهها در آن رشد میکنند باید چند ویژگی داشته باشد تا از ظرفیتهای آن بتوان به خوبی استفاده کرد تا از این طریق بتوان به رشد و نمو کودک کمک کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
سادگی محیط زندگی یکی از مهمترین مسائلی است که باید به آن توجه کرد؛ چراکه یک محیط شلوغ، به هم ریخته و پر از وسایل نهتنها به رشد کودک کمکی نمیکند بلکه باعث میشود ذهن کودک مشوش شود. همین مسئله باعث میشود تا کودک تمرکزی روی کارهایی که انجام میدهد نداشته باشد و فعالیت هدفمندی نداشته باشد.
این مدرس دوره تربیت مربی در ادامه با بیان اینکه اگر قرار است بچهها در داخل محیط خانه بازی کنند باید فضای مناسبی در اختیار آنها قرار بگیرد، میگوید: اینکه برخی والدین تمامی اسباببازیها را در یک ویترین جلوی چشم بچه میگذارند کاری اشتباه است و باعث میشود تا کودک نتواند روی یک کار تمرکز کند در عوض میتوان انعطاف محیطی را در خانه ایجاد و محیط خانه را بهگونهای درست کرد که قابلیت تغییر داشته باشد و بچه بتواند با استفاده از خلاقیت خود مثلا از صندلی بهعنوان «کوه» استفاده کرده و یا آن را به خانه برای بازی خود تبدیل کند. همین تغییر کاربری وسایل در خانه برای بچه میتواند به خلاقیت کودک کمک کند. اما زمانی که محیط زندگی یک ویترین ثابت و محکم است که کودک اجازه نداشته باشد آن را به هم بریزد و یا یک ویترین شیک پر از اسباب بازی در اتاق کودک باشد که کودک اجازه دخل و تصرف را در آن نداشته باشد، یا کودک اجازه نداشته باشد روی دیوارهای خانه و یا حمام نقاشی بکشد، نباید انتظار بروز خلاقیت از فرزندمان داشته باشیم.
در این زمینه بیشتر بخوانید؛
چرا نباید نزدیک به گوشی بخوابیم؟
چه ورزش های برای کودکان زیر ۶ سال مناسب است؟
تمرکز کودکان را اینگونه بالا ببرید
ابزارهایی برای بازیاو ادامه میدهد: ما معتقدیم باید در خانه شرایطی را فراهم کرد که کودک بتواند در اتاقش بیشترین دخل و تصرف را داشته باشد و بازی کند. از سوی دیگر باید کاربردی بودن وسایل را نیز درنظر گرفت، مثلا وسایلی مثل تختخواب و یا صندلی و خیلی از وسایل دیگر زندگی که ما صرفا از آنها بهعنوان ابزارهایی برای کارهای روزمره استفاده میکنیم برای کودکان وسایل بازی هستند.
کودک با استفاده از تخیل خود صندلی را تبدیل بهخودرو یا کشتی میکند، میز پذیرایی میتواند سقف خانهاش باشد و یا تخت، قالیچه پرنده، اگر این وسایل برای بچه کاربردی غیر از آنچه ما انتظار داریم نداشته باشند تبدیل به ابزار زایدی میشوند که کودک علاقهای به نگهداری از آنها نخواهد داشت و بعد از مدتی شروع به تخریب آنها میکند مثلا روی نشیمن صندلی یا تشک تختخوابش نقاشی میکشد و همین مسئله باعث میشود که والدین او را دعوا کنند که مثلا صندلی جای نقاشیکشیدن نیست درحالیکه آنچه در ذهن کودک میگذرد با ذهنیات ما متفاوت است و در ذهن کودک این است که مثلا نشیمن صندلی جای خوبی برای نقاشیکشیدن است.
اعلایی با اشاره به اینکه در هنگام جاگذاری وسایل در خانه باید به این نوع و محل بازی بچهها نیز فکر کنیم میگوید: هنگام چیدن وسایل در اتاق کودک باید فکر کنیم که بچه چه بازیای میتواند با کمد، تخت و یا ویترین اسباببازیهایش انجام دهد. مثلا برای اینکه دیوارهای اتاق کودک کثیف نشود میتوانیم با بند و یا کاغذهای رولی آن را بپوشانیم تا بچه بتواند بدون هیچ منعی روی آن نقاشی کند، یا مثلا با استفاده از رنگ انگشتی روی دیوارهای حمام نقاشی بکشد.
پرورش تخیلخیالپردازی از ویژگیهای دوران کودکی است. تخیل باعث میشود تا قوه خلاقیت کودک پرورش پیدا کند و بچهها دنیایی زیبا برای خود خلق کرده و نسبت به اطراف خود جهانبینی پیدا کنند.
علایی در اینباره میگوید: وقتی دائما نسبت به محیط اطراف به کودکان هشدار بدهیم که مثلا روی دیوار نقاشی نکش، اسباببازیهایت را روی کمد نکش، ندو تا سرت به دیوار نخورد و... همین هشدارها باعث میشود تا کودک نسبت به محیط اطراف خود ترس پیدا کند و محافظهکار شود درحالیکه بهتر است به جای اینکه دائم به کودک هشدار دهیم محیط زندگی را برای او مناسبسازی کرده و حتی رؤیاگونه جلوه دهیم.
مثلا در هنگام بازی به کودک بگوییم که این کمد یک غار است که میتوانیم در آن مخفی شویم و یا این صندلی یک کوه است که میتوانیم از آن بالا برویم. همین مسائل به ظاهر کوچک و کماهمیت باعث میشود که بچهها در دنیایی خیالی اما در محیطی واقعی زندگی کنند و از بودن در این محیط لذت ببرند و از بودن در اتاق و خانه احساس آرامش و لذت داشته باشند.
طبیعت را به آپارتمان بیاوریمحضور در طبیعت و طبیعتگردی یکی از مواردی است که به رشد کودکان کمک قابل توجهی میکند. این روزها که آپارتماننشینی گریبانگیر اکثر ما شده میتوان با کمی خلاقیت طبیعت را به داخل آپارتمان آورد و به کودکان کمک کرد تا در فضای داخل آپارتمان با طبیعت آشنا شوند. علایی با بیان اینکه حذف تدریجی حیاط از محیط زندگی و سکنیگزیدن در آپارتمانها باعث شده تا بچهها از طبیعت دور شوند، میگوید: یکی از ابزارهای رشد انسان در تربیت توحیدی حضور در طبیعت است. پرورش گیاه به کودکان کمک میکند تا بچهها با طبیعت درگیر شوند و نسبت به تغییراتی که گیاهان در طول زمان دارند - رشد، گل دادن و یا خشکشدن- آشنایی پیدا کنند. و همین مسئله میتواند باعث ارتباط برقرارکردن بچهها با طبیعت شود و روحیه آنها را لطیفکند.
منبع: همشهریمنبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: کودکان اخبار روانشناسی باعث می شود اسباب بازی محیط زندگی بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۵۹۴۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
موزهای که به یک فقر تربیتی پاسخ گفت/ اسباببازی، دروازه شور خلاقانه
به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، موزه اسباببازی تهران با دنیایی از ادوات بازی به دنبال ترمیم یک خلأ تربیتی است که میلیاردها اعتبار دستگاههای عریض و طویل قادر به حل و فصل آن نبودهاند. خلاقیت همراه با مشارکتی شادمانه.
در امتداد خیابان نوفل لوشاتو اگر چند سفارتخانه را رد کنید و خود را به کوچه لولاگر برسانید، در یکی از آن خانههای تاریخی با در و پنجرههای چوبی دنیایی از اسباببازی در انتظار شماست. اینجا نه سرزمین آلیس است و نه داستان اسباببازیها که تنها در مجاز لذت آن را تجربه کرده باشید. اسباببازیهایی از دههها و سدهها قبل از جای جای دنیا انتظار شما را میکشد تا کودک درونتان را دوباره برای معصومیت، خلاقیت، بازیگوشی، مهربانی و اندیشه ناب دعوت کنید.
موزه اسباببازی تهران در چند بخش نمایشگاهی دائمی از ادوات بازی است که برخی از آنها، چون گنجینهای پس ذهن کودکان دیروز و بزرگسالان امروز باقی مانده است. این موزه نه تنها برای کودکان بلکه برای بزرگسالان نیز یادآور تمامی شیرینیهای کودکی است. از ژولیده تا عروسک تدی، از بچههای توپل تا باربی، از عینکهای سه بعدی تا هواپیماها و ماشینها، آتاری، آدم آهنی و دنیای لگوهای چوبی و پلاستیکی. راهنمای موزه در مورد تاریخ هر یک از این اسباببازیها میگوید و اینکه برخی به تصادف و برخی بر اساس سرگذشت افراد و آدمها شکل گرفته و به عنوان عروسک وارد بازار شده است.
در پس سرگذشت برخی تلخیهایی نهفته و برخی نیز خلاقیتهای بزرگترها برای خلق شادی را به دنبال دارد. موزه از دالانی بازدیدکنندۀ شگفتزده را به سرزمین عجایبی که از آلیس به یاد داریم هدایت میکند و در ادامه راهرویی از عروسکهای سیرک، دلقکها، آکروبات بازها و ژیمناستهای کوچک و رنگارنگ مشاهده میشود.
انتهای راهرو عروسکهای بومی محلی در انتظاراند. سوتکها، نخودیها، تکم، نردبان یعقوب، عروسک برکت و صدها شگفتی که هر یک با لبخندی تو را به شادی و بازی دعوت میکنند.
این موزه جایی برای تنفس در مقابل سختیها است
مدیر موزه در وضعیتی که کار فرهنگی صرفه اقتصادی ندارد معتقد است در همین فشارهای اقتصادی باید تلاش کنیم حال همدیگر را بهتر کنیم. به ویژه برای کودکان باید فضایی برای شادی و تنفس ایجاد کرد. به شخصه به دنبال این بودم که حداقل یک فضایی ایجاد شود برای کودکان و خانوادهها که چند ساعت لبخند بزنند.
آزاده بیات با اشاره به اینکه این موزه صرفاً به دنبال نمایش اشیا نیست، ادامه داد: ما به دنبال تعامل با بچهها و آموزش و ساخت عروسک و آشنا کردن آنها با بازیهای مختلف فردی و جمعی هستیم.
وی افزود: در گذشته کودکان اسباببازی خود را خود میساختند و تولید صنعتی اسباببازی نداشتیم و اسباببازی با دست کودک یا والدین وی ساخته میشد. تکرار این تجربه پیوندی به جریان زنده زندگی است.
مدیر موزه اسباببازی با اشاره به فعالیت خود در حوزه آموزش کودکان اضافه کرد: نتیجه تجربیات من این بود که در خصوص فضاهای بازی و معرفی اسباببازی با کمبود مواجهایم به همین دلیل موزه را به عنوان بستری برای زنده شدن بازیها طراحی و اجرا کردم.
بخشی از تاریخ شفاهی از زبان عروسکها
به گفته بیات در این موزه برنامههای پژوهشی نیز دنبال میشود و اینکه بتوان از طریق اسباببازیها و عروسکها بخشی از تاریخ شفاهی را معرفی کرد. پیش از این نیز پژوهشهای متعددی صورت گرفته که از خروجی آن مدد میگیریم.
فعال حوزه کودک تأکید کرد: این تصور که اسباببازیها همه خارجی هستند، درست نیست و در همین موزه بخشی مجزا به اسباببازیهای بومی ما اختصاص یافته و حتی کودکان میتوانند در فرصت بازدید با برخی از آنها بازی کنند.
وی متذکر شد: این فرایند در معرفی عروسکها و اسباببازیها میتواند منجر به تولید و معرفی عروسکهای بومی به بازار شده و خانوادهها را با بخشی از فرهنگ و هویت ما پیوند بزند.
بیات به تجربههای قابل توجه بازدید کودکان اشاره کرد و گفت: در وضعیتی که کودکان گرفتار بازی با گوشی شدهاند، تلاش داریم با تجربه و تعامل این روند اشتباه شکسته شود. بارها شده است که والدین اذعان کردهاند کودکشان در خانه به دلیل بازی با گوشی حتی به اسباببازیهای خود دست نمیزند، اما در موزه برایش جذابیت داشته و به دست گرفته است.
مدیر موزه اسباببازی متذکر شد: این تجربه و تعامل با اسباببازیهای مفهومی و آموزنده هم برای والدین و هم کودکان مفید است چراکه به تجربه ثابت شده نمیتوان صرفاً با دستور و امر و نهی کودک را با بازی آشتی داد.
وی در خصوص برنامههای این موزه جهت تعامل با مدارس و مهدهای کودک نیز تصریح کرد: علاوه بر بازدیدهای گروهی مهدها و مدارس ما تورهای مختلف برای گروه سنی مختلف داریم. به عنوان مثال کودکان با فرایند کشف و جستجو وارد موزه میشوند. در نهایت نیز برای اشیا موزه قصه میسازند.
بیات خواستار ارتباط گیری با کتابهای درسی شد و گفت: ما میتوانیم اشیا مختلفی که در کتابهای درسی مانند علوم آمده را به دانش آموزان معرفی کنیم و بچهها میتوانند به عینه در موزه تماشا کرده و در واقع در قالب یک بازدید تجربی جذابیت آموزشی بینظیری را تجربه کنند.
مدیر موزه اسباببازی متذکر شد: پیوند آنچه در مدرسه سپری میشود و اشیا موزه یکی از اهداف ما است تا بتوانیم موزه را به عنوان مجموعهای زنده و تعاملی به کودکان معرفی کنیم.
اسباببازیها خود یکی از گنجینههای شور و شعف و یادگیری هستند. هر کدام از ما این شیرینی را در گوشهای از ذهن و خاطرات خود داریم و چه بسا که از بازیها بسیار آموختیم. این روزها که صنعت و تکنولوژی کودکان ما را از این دنیا ربودهاست، چه نیکو که شهد شیرین دنیایی سراسر آرامش و مهر را به آنها بچشانیم.
انتهای پیام/